احتمال کاهش تولید در نیمه دوم سال وجود دارد زیرا هم اکنون دامداران و دامپروران با مشکل جدی نقدینگی روبه‌رو هستند هرچند نهاده های دامی از جمله جو، یونجه و کاه به اندازه کافی وجود دارد اما تولیدکننده پولی برای تامین این نهاده ها ندارد و برنامه ای برای تامین نقدینگی صنعت دامی اعلام نشده که همین مساله باعث می شود تولیدکننده نتواند نهاده مورد نیاز خود را تامین کند و وقتی دامدار و پرواربند نتواند نهاده مورد نیاز دام خود را تامین کند چاره ای جز اینکه دام های ماده و مولد خود را راهی کشتارگاه ها کند نخواهد داشت.
با وجود اینکه اعلام می‌شود نقدینگی برای حفظ تولیدات دامی داخلی کشور نداریم اما واردات انجام می شود در صورتی‌که واردات نمی‌تواند در تنظیم بازار موثر باشد هرچند شاید بصورت مقطعی بتواند بعنوان مسکّن عمل کند اما دائمی نیست و هیچ راهی به جز تکیه بر تولید داخلی نداریم و اگر مشکل صنعت دامی جدی گرفته نشود در ۶ ماهه دوم سال شاهد کاهش تولید جمعیت دامی و در پی آن گوشت قرمز خواهیم بود که این موضوع چیزی جز وابستگی برای کشور بدنبال ندارد.
تولید دام هم متاثر از نرخ تورم در کشور است و منطقی نیست که گفته شود دام باید به قیمت سه سال پیش تولید و عرضه شود در واقع دامدار و دامپرور ما سود نمی کند بلکه دام را به قیمت تمام شده محصول به بازار عرضه می‌کند که همین امر کاهش نقدینگی را در پی دارد.
قیمت تمام شده دام زنده هم مانند سایر کالاهای دیگر در اثر افزایش نرخ تورم رشد پیدا کرده و لازم است با توجه به اینکه مصرف کنندگان توان مالی چندانی برای خرید ندارند دولت از طریق قوانین مختلف از این صنعت حمایت کند و واردات نه فقط به ضرر تولیدکننده است بلکه به نفع مصرف کننده نیز نیست و باید برای حفظ تولیدات داخلی چاره ای جدی اندیشیده شود.
گوشت تولید داخل از کیفیت بالایی برخوردار است بنابراین اگر واردکننده بخواهد گوشت وارداتی مشابه کیفیت تولید داخل را تامین و وارد کند باید مبلغ زیادی برای آن پرداخت کند و اغلب گوشت های وارداتی از کیفیت بالایی برخوردار نیستند بطور مثال واردات از پاکستان و روسیه در سال گذشته فقط باعث خروج ارز از کشور شد و گوشت مناسبی داخل کشور وارد نشد به‌جای صرف منابع ارزی کشور برای واردات باید آن را صرف امور زیربنایی کنیم که در این صورت بخشی از مشکلات تولید داخلی نیز حل خواهد شد هم اکنون قیمت تمام شده دام زنده گوسفندی تقریبا معادل همان قیمتی است که امروز در بازار عرضه می شود بطور قطع هیچ دامداری دام کیفی خود را با قیمت گوشت بی کیفیت وارداتی تحویل نمی‌دهد پس یارانه ای که امروز برای واردات گوشت های خارجی بی کیفیت اختصاص می یابد اگر برای حمایت از تولید داخلی اختصاص یابد بطور حتم به رونق تولید می‌انجامد.
طبق آمارهای موجود سرانه مصرف گوشت در ایران بین ۶ تا هشت کیلوگرم است که بنظر نمی‌رسد این رقم دقیق باشد زیرا با افزایش مصرف گوشت مرغ سرانه گوشت قرمز باید کاهش یافته باشد و در سبد خانوار چیزی تحت عنوان کالای جایگزین وجود دارد و بنابراین در سالهای اخیر گوشت مرغ جایگزین گوشت قرمز شده است بطوری که مصرف گوشت مرغ از سرانه ۱۵ تا ۱۶ کیلوگرم در سال به ۳۲ کیلوگرم در سال رسیده است که همین امر مشکلاتی را برای صنعت طیور ایجاد کرده که با تمام ظرفیت خود کار کنند.
در پی حذف ارز ترجیحی وعده داده شد که برای حمایت از این صنعت، گوشت قرمز در کالابرگ یارانه ای جای بگیرد و در عین حال برای حمایت از تولیدکنندگان نیز دامدار کارت ارائه شود اما هیچ یک از این دو عملی نشد و امروز در کالابرگ الکترونیک اقلامی همچون ماکارونی، پوشک و مواد شوینده و به تازگی گوشت گوساله منجمد دیده شده است اما خبری از گوشت قرمز گرم تولید داخل نیست و همچنین تولیدکنندگان نمی توانند از دامدار کارت بهره مند شوند زیرا هر زمان تولیدکنندگان برای دریافت تسهیلات دامدار کارت مراجعه می کنند مسوولان بانکی می گویند که اعتبار نداریم و نمی توانیم مبلغی به این بخش اختصاص دهیم حال شرایط صنعت دام کشور به نقطه حساسی رسیده که اگر دولت نخواهد حمایت های واقعی از این بخش داشته باشد در سالهای نه چندان دور باید مجموع نیاز گوشت کشور از محل واردات تامین شود.
خواستاریم یارانه ای که برای حمایت از مصرف کنندگان به گوشت وارداتی اختصاص می یابد به حمایت از تولید داخلی اختصاص یابد تا در بحث تامین گوشت قرمز نیز به یک واردکننده ۱۰۰ درصد تبدیل نشویم که چیزی جز وابستگی نیست.
