نوشته های برچسب خورده: سابین پروتئین

بوقلمون بزرگترین و سنگین ترین پرنده خانگی است. بوقلمون با نام علمی ملی گریس یکی از بزرگترین پرنده های اهلی در جهان است، که به راسته ماکیان سانان تعلق دارد. در افغانستان به فیل مرغ معروف است و علت نامگذاری، به خاطر وجود یک زائده گوشتی است که از روی نوک شان آویزان می شود. ایرانی ها به این پرنده بوقلمون می گویند چون زمانی که می ترسد و یا هیجان زده می شود،  پوست سر و گلویش به چند رنگ ( آبی، قرمز، سفید و خاکستری) در می آید و این تغییر رنگ، خاصیت پارچه ای از جنس دیبا است که در مجاورت نور آفتاب رنگ آن قابل تغییر است. بوقلمون ها نیز شبیه سایر پرندگان دارای گونه ها و نژادهای مختلفی در سرتاسر دنیا میباشند و هر نژادی دارای ویژگی های ظاهری و رنگ متفاوتی در بدن خود می باشند.
بوقلمون ها به دو گروه کلی تقسیم میشوند:
1- بوقلمون های سفید شامل: بیوتی، نیکولاس، هیبرید و …
2- بوقلمون بومی اصلاح شده 
پرورش بوقلمونهاي گوشتی و رسانيدن به وزن ایده ال در زمان مقرر مستلزم ارائه مدیریت صحیح، جیره بالانس شده از حیث سطح انرژی و پروتئین و مکمل های ویتامین و معدنی متناسب با سن پرنده میباشد .نگهداري بوقلمون در سنين جوجگي، يكي از مشكلترين مراحل پرورش بوقلمون است. بوقلمون هاي جوان نيز در مقابل عوامل بيماري زا كاملا حساسند از اين رو بايد توجه فراواني به آنها مبذول داشت . امروزه در اغلب كشورها بوقلمون را بصورت تجارتي و به تعداد زيادي نگه داري ميكنند وتعداد معدودي از شركتهاي اصلاح نژادی، سويه هاي تجاري مخصوص به خود را ارائه ميدهند كه از ضريب تبديل و قدرت رشد بسيار بهتري نسبت به ديگر نژادها برخوردارند .در طريقه پرورش به صورت صنعتي، بايد با تحت نظر گرفتن شرايط محيطي تمامي نيازهاي بوقلمون را در نظر گرفت تا با تنظيم حرارت ، تهويه ، بهداشت و بالاخره جايگاه، حداكثر نتيجه مطلوب حائز شود. صنعت بوقلمون تجاری از اهمیت خاصی برخوردار است و نسبت به اینکه گوشت استحصالي در کدام مسیر مورد قرار گيرد . زمان کشتار مشخص و معين ميشود بوقلمون هاي نر گوشتي در مدت زمان 18 هفته به وزن معادل 16 كيلوگرمي وبوقلمون هاي ماده گوشتي در پايان 14 هفتگي به وزن معادل 8 كيلوگرمي ميرسند .اغلب بوقلمونهاي سفيد را به نام ((وايت هلند)) مي شناسند ولي همه آنها استانداردهاي نژاد مزبور را دارا نمي باشند. نژاد بوقلمونهاي واقعي ((وايت هلند)) روز به روز كمياب تر مي شود. بنابراين اقدامات حمايتي جهت حفاظت آنها بايد صورت گيرد .بوقلمونهاي ((وايت هلند)) ديگر به طور گروهي پرورش داده نمي شوند.پرورش دهندگان نژاد اصيل بسيار كم هستند و آنها بر اين نكته اتفاق نظر دارند كه بوقلمونهاي مذكور با استاندارهايي مورد ارزيابي قرار مي گيرند كه به مرور زمان از استانداردهاي نژاد اصيل فاصله گرفته است. اين نوع بوقلمونها تنها توسط علاقه مندان پرورش داده ميشوند.در حال حاضر نوعي از بوقلمون ((وايت هلند)) به طور تجاري پرورش داده مي شوند .
اگرچه امروزه بيشتر گونه هاي بوقلمون سفيد هلندي كه به منظور مقاوم بودن با نژادهاي ديگر آميخته شده است داراي چشمهاي قهوه اي رنگ مي باشند وليكن نژاد اصيل اين دسته از بوقلمونها داراي چشمان آبي بوده است. برخي از انواع نر اين بوقلمونها هنوز هم داراي غبغب سياه هستند. رنگ گردن و زير گردن بوقلمونها مثل ساق پا و انگشتان پاي آنها، سفيد متمايل به صورتي مي باشد. منقار آنها هم رنگ صورتي دارد و هم مي تواند رنگ استخواني داشته باشد .در روي سر بوقلمونهاي مزبور نشانه اي از رنگ سرخ آبي وجود دارد. بقيه اندام بوقلمون وايت هلند را پرهاي شاداب سفيد رنگ پوشانده است .
امروزه ، گونه هاي از بوقلمونهاي سفيد هلندي كه با بوقلمونهاي ((لارج وايت)) آميخته شده است داراي سينه اي پهن و پاهاي كوتاه تر در مقايسه با گونه هاي اصيل مي باشند. بوقلمونهاي نر اصيل معمولا حدود 33 پوند و نوع ماده حدود 18 پوند وزن دارند. اگر چه نمي توان به طور قطعي اظهار نظر نمود ولي باور بر اين است كه بوقلمونهاي ((وايت هلند)) در كشور هلند پرورش يافته و نژاد آنها گسترش يافته است.

مرغ های تخمگذار نژادهای تخصصی هستند، که به دلیل میزان بالای تولید تخم مرغ انتخاب شده اند؛ و با نژادهای پرورش یافته گوشتی (جوجه های گوشتی) متفاوت هستند.
مرغ های تخمگذار از منشأ مرغ های لگهورن هستند. امروزه هیبریدهای تجاری متعددی که در جهان مطرح است از همین منشأ می باشند.از خصوصیات کلی این مرغ ها در مقایسه با مرغ های گوشتی می توان به وزن سبک و استعداد تولید تخم مرغ زیاد در طول دوره تولید اشاره کرد. معمولا مرغ های تخمگذار دارای بدنی کشیده و گردنی باریک و بلند، پاهای ظریف، تاج و ریش قرمز فاصله سه انگشتی میان دو استخوان در ناحیه کلوآک بوده و قادرند در یک دوره تولید بیش از ۲۵۰ عدد تخم مرغ تولید نمایند. دوره پرورش مرغ تخمگذار از یک روزگی تا ۳ ماهگی را پرورش پولت می گویند و نیمچه تخمگذار ( پولت ) را که حدودا ۱۰۰-۹۰ روزه شد به سالنهای تولید که دارای قفس های مرغ تخمگذار است، منتقل می کنند.
در شرایط عادی ، هر مرغ هر روز به آب احتیاج دارد: در زمستان در حدود 110 میلی لیتر ، در تابستان حدود 280 میلی لیتر و در بهار و پاییز حدود 200 میلی لیتر. وقتی میزان تولید تخم مرغ افزایش می یابد ، تقاضای آب نیز افزایش می یابد. بنابراین در دوره اوج تخم گذاری مرغ باید به تأمین آب توجه شود ، در غیر این صورت به طور مستقیم بر تولید و سلامتی تخم آن تأثیر می گذارد. مرغ ها برای گذراندن شب باید آب کافی بنوشند. هوای زمستان سرد است و درجه حرارت پایین است، بهتر است به مرغ آب گرم بدهید و مقاومت در برابر سرما را تقویت کنید که برای سلامتی مرغ و تخم گذاری تخم مرغ مفید است.

صنعت پرورش مرغ گوشتی در اغلب کشورها ازجمله ایران به‌طور گسترده رواج یافته است؛ و گوشت این پرنده توانسته در سبد خانواده‌ها به‌خوبی جای خود را باز کند.
صنعت پرورش مرغ دارای 2 بخش است:

الف-صنعت پرورش مرغ گوشتی
ب-صنعت پرورش مرغ تخم‌ گذار

در صنعت پرورش مرغ گوشتی، جوجه یک‌روزه را که حدود 40 گرم وزن دارد به مدت 40 تا 50 روز ( میانگین 42 روز) تا رسیدن به وزن 2 تا 2 ونیم کیلوگرم پرورش می‌دهند. برای این منظور بایستی از نژادهایی استفاده شود که دارای استعداد تولید گوشت بالا باشند.
مهم‌ترین نژادهای مرغ بر اساس نوع تولید (گوشت) شامل این موارد است:

براهما هند
  کوشین چین
 لانگشان چین
 کورنیش انگلیس
  پلیموت راک سفید آمریکایی
خصوصیات ظاهری مرغ‌های گوشتی:

 جثه بزرگ
  رشد زیاد در کوتاه‌ترین زمان
  افزایش وزن بالا
 قدرت بدنی بالا
 مرغ های گوشتی ازنظر تولید تخم ضعیف هستند و اغلب رنگ تخم در آن‌ها به‌صورت قهوه‌ای هست